Gabi ni Ginoong Snatcher

Boss, nawalan ka ba ng cellphone? Kulay itim ba? Sony Ericsson T610 ba? "Oo", bulalas ng naalimpungatang kasama kong pasahero ng Ordinary Bus kagabi bound to Bicutan / Sucat / Alabang. Walang nagawa ang mama kundi magpasalamat at di sya sinaksak. Salamat din at di na-holdup yung buong BUS na sinakyan namin ni Mina kagabi pauwi.

Binabagtas namin ang kahabaan ng Edsa. Magkatabi pa sila sa upuan. Napansin ko pang tinabig pa nya ang kawawang biktima pero di man lang nag-react. Ang akala ko tuloy, magkasama sila. Pag-lagpas lang ng Edsa Ayala, napansin ko ng may sinesenyas yung katabi nyang mama sa bandang likod. Kinutuban na akong sindikato yung mama, at kasama nya yung katabi rin nya.

Pagsapit ng Edsa Mantrade, tumayo na yung mama, inaantabayanan ko na si Mina, sabay kapa sa cellphone at wallet ko. Napansin kong may hawak na cellphone ang mama na nakatagong bahagya sa jacket nya. Nagkatinginan pa kami sabay lakad papuntang estribo. Dun na bumaba ang mama, kasabay yung sinenyasan nya. Di parin ako mapakali kaya habang umaarangkada na ang bus, pilit kong ginising ang mama. "Boss, nawalan ka ba ng cellphone? Kinapa na ng naalimpungatang mama ang pants nya. Kapansin pansin na may hiwa rin ang pants nya. "Oo, wala na nga ang cellphone ko.". "Itim ba? T610 ba?" "Oo", ika ng mama. Saka nalang nakisimpatiya ang iba pang pasaherong kasama namin.

Mag-ingat sana tayo sa lahat ng oras. Maaaring buhay na natin ang mabibitin sa alanganin.

Higit sa lahat, nawa'y mawala na kundi may mabawasan ang mga krimeng gaya ng nasaksihan ko kagabi.